Mijn naam is Lisanne Stouthart, ik ben getrouwd en moeder van twee kinderen.

Als pedagogisch medewerker ben ik vele jaren met enthousiasme werkzaam geweest in de kinderopvang. Vele peuters heb ik hier mogen ondersteunen in hun ontwikkelingsproces. Vol interesse voor de ontwikkeling van iedere peuter als uniek individu ben ik altijd zeer nieuwsgierig geweest naar waar het gedrag van een kind nu eigenlijk vandaan komt en wat het aan sturing en ondersteuning het beste kan gebruiken bij het eigen unieke ontwikkelingsproces. Want natuurlijk spelen ouders een grote rol in wat je aan gedrag terugziet bij het kind, maar ik heb ook echt zeer betrokken ouders gezien die in mijn ogen hun kinderen bij de opvoeding een mooie ondersteuning aanboden, maar toch was er een uitdagende hulpvraag rondom het gedrag bij het kind.

Door mijn werk met zoveel verschillende peuters en hun ouders heb ik kunnen ervaren dat elke peuter en iedere ouder weer om een andere begeleiding vraagt. Iedereen kent immers weer andere uitdagingen, ieder leven is uniek.

Ik voelde in ieder geval al in een vroeg stadium de behoefte in mij opkomen om bij deze unieke ontwikkelingsprocessen ondersteuning te gaan bieden.

Na al enige jaren met jonge kinderen te hebben gewerkt, mocht het zo zijn, tot groot geluk van mijn echtgenoot en mij, dat wij zelf het ouderschap op ons konden nemen. Ik ervaar het nog steeds als een groot voordeel dat ik bij mijn moederschap kan terugvallen op die jarenlange ervaring met jonge kinderen in de kinderopvang. Maar ook bij ons brengt het ouderschap gewoon zijn soms lastige uitdagingen met zich mee.

Het moederschap is mijn grote drijfveer, ik ben heel dankbaar dat het er is voor mij. Wij hebben een doorsnee gezin met onze unieke uitdagingen. Ik zie mijzelf als een best wel op een gevoelige manier reagerende moeder in veel situaties, en ook bij mijn beide kinderen zie ik dat gedrag binnen hun karakters terugkomen. Ik weet ook wat de invloed is van een kind met een uitdaging op het gebied van prikkelverwerking vanuit eigen ervaring. Ook voor mijzelf was het een heel leerproces om voldoende aandacht te besteden aan mijn eigen wensen en behoeftes. Ik wilde nu eenmaal graag veel energie en tijd aan mijn kinderen besteden, maar hoe blijf je daarbij als goed bedoelende moeder in balans met je kinderen, hoe blijft het gezellig met elkaar?

Bij het ondersteunen van een optimaal ontwikkelingsproces van onze kinderen ga ik er van uit dat zij nog veel van ons moeten leren omdat ze nu eenmaal over bepaalde kennis en vaardigheden (nog) niet (kunnen) beschikken. Maar ook wij als ouders zouden misschien wat meer open moeten staan voor de levenslessen die onze kinderen aan ons geven. We trekken ons aan elkaar op, en moeten dus bereid zijn om van elkaar te blijven leren.